Trots en vol levensenergie: een inspiratiebron
Cabo Verde (groene kust), ook wel bekend als de Kaapverdische Eilanden, heeft haar naam te danken aan haar Portugese ontdekkers. Letterlijk vertaald betekent het de Groene Kaap. Ik heb me tijdens mijn vakantie op de Groene Kaap vaak over deze naam verwonderd. Het Kaapverdië dat ik ken, is verre van groen. Bruin eerder, en stoffig en zelfs dor. Landbouw is slechts mogelijk op vier van de tien eilanden. En daarvoor is een goed irrigatiesysteem onmisbaar. Op de mooie strandeilanden Sal en Boa Vista, groeit zelfs helemaal niets; het zijn woestijneilanden.
Tot de regen komt
Tot in augustus/september de regentijd aanbreekt. Dan maakt het land haar naam waar. Het landschap transformeert van dor bruin naar fris groen. De stuwmeren lopen vol en de talrijke (natuurlijke) waterbronnen vullen zich aan. Overal ontstaan watervallen (kaxoeras). De mais en de bonen schieten uit de grond. De bergen zuigen zich als sponzen vol met water, zodat ze de rest van het jaar weer vooruit kunnen. Kaapverdianen trekken massaal de binnenlanden in om te genieten van al dat groen en te douchen onder de watervallen.
Echter, dit jaar is het anders. We zijn op vakantie Kaapverdie op het hoofdeiland Santiago. Het is inmiddels oktober. Het heeft pas één keer geregend. Van veraf oogt het landschap redelijk groen, maar van dichtbij hangen de veel te kleine maisplantjes er slapjes bij. Geen kletterende watervallen, geen wegen die tijdelijk niet meer begaanbaar zijn door de heftige regenval, geen waterbronnen die worden aangevuld. Wolken komen en gaan, maar er valt geen druppel. Het is hét gespreksonderwerp van de dag. ‘Waar blijft de regen?’ ‘Komt de regen vandaag?’ ‘Of morgen?’
Een karige oogst
Het wordt een karige oogst dit jaar. Voor mens en dier. Geen regen betekent geen stro voor de dieren. Boeren zullen hun vee noodgedwongen moeten verkopen. Geen regen betekent geen onkruid, en daarmee geen werk voor de boeren. Waar er anders hard gewerkt wordt, is het nu rustig op land. Het zal de jongeren naar de hoofdstad duwen, in de hoop daar wel iets van tijdelijk werk te vinden. Maar bovenal betekent geen regen een flinke hoeveelheid minder voedsel. En minder voedsel, betekent hogere prijzen voor het voedsel dat er wel is. En dat is niet zo’n leuk vooruitzicht.
De hoop blijft
Ondanks alles, blijft er hoop. Hoop opdat de regen alsnog komt. En blijft men goed gemutst. Want zo is het leven, zeggen ze dan. De regen komt ieder jaar, maar heel soms ook niet. Ondanks de vervelende gevolgen, is dat geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten.
Dat is het bijzondere van Kaapverdianen.
Met trots en levensenergie weten ze er altijd met weinig toch iets moois van te maken. Daar kunnen wij in Nederland nog veel van leren.
Ps.
Inmiddels weet ik dat Cabo Verde, de Groene Kaap, haar naam niet dankt aan haar kleur. Maar het schijnt dat er vroeger in Guinea Bissau, aan de West-Afrikaanse kust, een plek was die Cabo Verde heette. Vanuit daar trokken de Portugezen de Atlantische Oceaan over en stuitten ze op een groep eilanden. De eilanden na Cabo Verde. Dat werd in de loop van de geschiedenis, versimpeld tot de Kaapverdische eilanden (ilhas de Cabo Verde) en later Cabo Verde.
Deze bijdrage is geschreven door Linde-Kee van Stokkum.
Overweeg je ook een vakantie naar ‘de groene kaap’? Lees er meer over in onze sectie Vakantie Kaapverdië.
