“Maar waarom kies je voor Kaapverdië” en “hoezo wil je wonen op een klein Afrikaans eiland midden in de Atlantische oceaan?” Deze vragen worden mij wel eens vaker gesteld. Gek genoeg stelde ik mezelf de ‘waarom’ vraag nooit. Wel volgde ik mijn intuïtie en die leidde me de weg naar de Kaapverdische eilanden…
Slow with the flow
Ik leerde Kaapverdië voor het eerst kennen in 2016. De eerste maanden op Sal waren vreselijk en ik voelde me niet thuis op zo een klein strand eilandje in ‘the middle of nowhere’. Omdat ik opgroeide in een Westerse cultuur was het verschil te groot en was het moeilijk mijn plek te vinden. Het eilandleven was een nieuw gegeven en het duurde even om de schoonheid ervan in te zien.
De negatieve periode die ik doormaakte was slechts een overgangsfase. Ik liet de drukke Westerse manier van denken los en omarmde een nieuwe relaxte levensvisie. Ik vond het fascinerend om de lokale bevolking te observeren en hun gebruiken en cultuur beter te begrijpen. Op slippers liep ik rustig door de straten van Santa Maria, maakte praatjes met de groente vrouwtjes, ging naar de Afrikaanse beauty salon, dronk lekkere caipirinhas in lokale bars en leerde steeds meer mensen kennen. Onbewust omarmde ik de warmte van de cultuur en die acceptatie bracht me innerlijke rust. Met minder materiaal tevreden zijn en realiseren dat geluk schuilt in vriendschap, liefde en gezelligheid. Ja, dat besefte ik elke dag. Ik liet de warmte van de Kaapverdische bevolking toe en straalde op ‘mijn’ klein eilandje onder de Afrikaanse zon.
Less is more freedom
De reden waarom ik zo gehecht ben aan de Kaapverdische eilanden is het gevoel van vrijheid dat ik er ervaar. Het vrije gevoel van de zeebries die door mijn haar waait wanneer ik uitkijk op aanspoelende golven is onbetaalbaar. Op Boa Vista zijn de stranden (voorlopig) onbebouwd en vrij van massatoerisme. S’ ochtends sta ik met de eerste zonnestralen op en begin de dag met een vast ritueel. Een strandwandeling met mijn puppy. Een beetje rennen aan de waterkant, een duik in het frisse zeewater en dan samen de zandduin beklimmen. Zittend op de duin met zicht op het heldere water van de baai word ik wakker. Mijn meditatieve staat van zijn wordt meestal onderbroken door Mari die uit blijdschap met zijn zand neus tegen me aanspringt. Een nieuwe dag is gestart op een rustige manier die bevrijdend werkt en ruimte creëert voor nieuwe inspiratie.
Sociaal dorpsleven
Elke week praat ik met mijn familie in België over de gebeurtenissen van de afgelopen week. Vaak schieten we in de lach omdat mijn leven zich afspeelt in een real life soap serie. Het lijkt net ‘Zonnedorp’ uit de Jommekes stripverhalen. Iedereen kent elkaar en de gekste verhalen lopen in elkaar over. Ondertussen maak ik deel uit van de crew en ben ik onderdeel van het decor. Naar de supermarkt gaan gebeurt zelden zonder enkele praatjes met mijn mede inwoners. De gezelligheid van het dorpsleven neem ik ten harte en hoort bij mijn dagelijkse bezigheden.
Een bubbel in de Atlantische oceaan
Elk eiland, en dat telt ook buiten Kaapverdie, heeft zijn eigen bijzondere sfeer. Een eiland is een klein wereldje op zich omringd door de oceaan. Je voelt je er thuis of totaal niet. Wat ik merkte na langere tijd op een eiland is dat je weinig negatieve prikkels meekrijgt uit de rest van de wereld. Geen nare nieuwsberichten of verkeersinfo, enkel de praatjes van de dag. De televisie zie ik zelden aan staan, behalve dan wanneer de mannen hun Portugese elftal aanmoedigen. In Europa ontsnap je niet aan nieuwsprikkels, maar in Kaapverdië maak ik die keuze zelf.
Ook heb ik een grote rijkdom in bezit, een Belgisch paspoort. Ik ga en sta waar en wanneer ik wil. Als het eilandje me net iets te klein wordt is het makkelijk er afstand van te nemen. Kaapverdische inwoners kunnen niet zo snel buiten de eilandengroep reizen en dat vind ik jammer. Ik gun het zoveel mensen om een blik te werpen op de wereld en er even tussenuit te gaan om Europa te bezoeken.
Elke dag feest
In de Kaapverdische cultuur zijn een paar elementen belangrijk. Familie, gezelligheid, samen eten en drinken, carnaval, muziek en dans. Kaapverdianen hebben niet veel redenen nodig om een feestje te bouwen. Op elk eiland vind je op zondag gezinnen die barbecueën op het strand, op straat of in een binnentuin van iemands huis. Enkele liters zelfgemaakte grogue of ponch (lokaal gestookte rum), een grote stoofpot op het vuur, een veel te luide speaker en de zon die schijnt. Meer is niet nodig om het feest te starten.
Tijdens een vakantie in Kaapverdië kom je ongetwijfeld in aanraking met ‘Morabeza’, de gastvrijheid van de lokale bevolking. Elke keer ontmoet ik nieuwe mensen die me uitnodigen bij hen thuis voor een maaltijd of feestje in de achtertuin. Het gebeurt ook allemaal zo spontaan en onverwachte gebeurtenissen zijn altijd de leukste. Zo belandde ik op het eiland São Vicente backstage op het optreden van de zoon van Bob Marley, omdat de Kaapverdische manager ons uitnodigde voor het event. Een muzikale belevenis die ik nog vaak herleef.
Toekomstvisie
Het leven in Kaapverdië is niet perfect. Dat is het nergens. Wel leer ik omgaan met de beperkingen van een land in volle ontwikkeling. Het land is zodanig in verandering dat ik zelf ook niet stil sta. Voor nu is Kaapverdië mijn thuis en speelt er een knagend gevoel van gemis als ik er niet ben. Een ding is zeker, ik kan de eilanden verlaten, maar het eilandleven verlaat mij niet meer.
Ondertussen is de ‘waarom’ vraag beantwoord en komt er geen betere vraag in me op dan “waarom zou ik niet onder een palmboom in Kaapverdië wonen?”
Volg de avonturen van travel girl lina in Kaapverdië op Instagram.
